Dursun emice evin balkonundan bahçedeki tavuklarını, zevkle seyre
koyulmuş. İşte tam bu sırada bir atmaca, tavuklardan birini kaptığı
gibi havalanmaya başlamış. Eline ne geçtiyse kapıp atmacaya
atmaya başlayan Dursun emice, bir yandan da okkalı cinsinden
küfürlerini püfür püfür sıralamayı da ihmal etmedi.
Son çare tüfeği kapıp atmacaya ateş etmek oldu ama, nafile,
çünkü atış menzilini de aşmıştı çoktan. Tavuğun kurtulmasından
umudunu kesen Dursun emice, açmış ellerini Allah’a:
–Ey Allah’um! Ossun rahmetluk nenem ruhuna.