Rahmetlidir, Cadalın Şambal Emmi derlerdi. Şakacı bir insandı. Bir
gün misafirliğe gitmek üzere yola çıkarlar. Şambal Emmi, abasının
(annesinin) kolundan tutar, yavaş yavaş yürürler. Yaşlılarımız büyük
motorlu vasıtaları hiç görmemişlerdir. Yeşilhisar’a o tarihlerde yeni
yeni kamyon girmektedir. Yol kenarına bir Man kamyon durmuş.
Ön kaputu kaldırılmış, şoför arabanın önünde arabanın arızasını
gidermektedir. Gazına basılmış, yüksek sesle çalışmaktadır.
Şambal Emminin abası ürperir,
sorar:Gadasını aldığım, kölesi olduğum Şambalım, hayvanın
ağzını aşmışlar neydiyorlar?
Şambal Emmi bu ya hemen başlar: 
Aba aba dişi ağrıyormuş, dişini çekiyorlar.
Hele Şambalım, kölesi olduğum, hele nasıl bağırıyordu hayvan.