Hoca ve oğlu bir keresinde bir yolculuğa çıkarlar. Hoca oğlunun eşeğe
binmesini ve kendisininde yürümesini tercih eder.Yolda birileriyle
karşılaşırlar,-Bakın şu sağlıklı, genç çocuğa! Bugünün gençliği. yaşlılarına
hiç saygıları yok. Kendisi eşeğe binmiş ve garip babası yürüyor! derler.
Bu insanların yanından geçince, çocuk kendinden utanmış hisseder ve
kendisinin yürümesi, babasının da eşeğe binmesi üzerine ısrar
eder.Böylece, Hoca eşekle giderken, cocuk da yanında yürür. Kisa bir
sure sonra baska insanlara rastlarlar, -Şuna bak! Babası eşekle giderken,
şu gariban çocuk yürüyor. derlerBu insanları geçtikten sonra, Hoca
oğluna -En iyi yapılacak sey, ikimizin de yürümesi. der...Kısa bir yol
aldıktan sonra, yine başkalarına rastlarlar,-şu aptallara bakın. Bu sıcak
güneş altında ikisi de yürüyor, hiç biri de eseğe binmiyor! Hoca oğluna
döner ve-Iste bu insanlarin fikirlerinden kurtulmanin ne kadar zor oldugunu
gösterir, der.
|